Uiteraard heb ik diep respect voor zorgverleners, als daar zijn onze specialisten, artsen, verpleegkundigen, thuisverpleging en niet te vergeten onze mantelzorgers! Uiteraard maken zij noodzakelijke aanspraak op mondmaskers, handschoenen en beschermende kledij. En toch zit ik hier wat verweesd en met zoveel vragen in mijn hoofd die niet onmiddellijk beantwoord zullen worden. Want wat met ons?
Ons, zijn de medewerkers in de talrijke bakkerijen, krantenwinkels, kassiers(ters), rekkenvullers in warenhuizen, leveranciers van de supermarkten en kleine buurtwinkels. Ook wij staan in de frontlinie, ook wij krijgen dagelijks wel wat volk over de vloer. Wat onze zaak betreft hebben we de voorzorgsmaatregelen dagelijks verstrengd.
Wat met name nu betekent dat ons spatscherm van 2.20 meter al enkele weken is opgehangen, we van maximum 6 personen in de winkel naar maximum 2 zijn overgegaan. Dat ikzelf geen klanten bedien tijdens het weekend maar enkel nog mijn in handschoenen gestoken handen gebruik om de kassa te bedienen. Dat de toonbank elk half uur volledig ontsmet wordt, de winkeldeur krijgt elk kwartier zijn beurt. De social distancing van 1.5 meter wordt angstvallig in het oog gehouden en behoorlijk goed nageleefd. De ellenlange wachtrij op de stoep werd vooral een stille stoet, waarin mensen naar de grond stonden te staren of door het winkelraam, vriendelijk lachend maar toch wat ongemakkelijk.
De drukte van een zondagochtend bij de bakker werd herleid tot een prettig welkom bij uw bakker, kundig alle bestelde en gevraagde lekkernijen verpakken en voedselveilig aan de klant aan te reiken. Met extra nadruk op de wens aan de klant om toch te genieten van een fijne zondag in deze periode van onzekerheid. Om dan tot de vaststelling te komen, dat wij geen mondmaskers hebben en ook doorheen onze voorraad handschoenen zijn...
Hierin blijven wij best wel onbeschermd, hoeveel maatregelen we, individueel voor elke zaak ook nemen. De maatschappelijke relevantie van ons bakkers, krantenwinkels en kleine buurtwinkels wordt zwaar onderschat, maar is zo primordiaal in ons sociaal weefsel. Hier wordt nog een praatje gemaakt, worden mensen nog opgemonterd en moed ingesproken. Want het is niet enkel Covid-19 dat zo onwaarschijnlijk beangstigend is, neen er is de dagdagelijkse realiteit die niet voor iedereen gemakkelijk is en waarin wij als kleine ondernemer, of beter nog als mens tot mens, een beduidend verlichtende functie hebben.
Het zou mij gelukkig maken mochten wij ons ook kunnen bewegen naar onze dichtstbijzijnde apotheek om voor ons en onze dappere werknemers een mondmasker en handschoenen aan te schaffen. Ik mag er niet aan denken wat een ramp het zou worden, als al die mensen die zo sterk en plichtsgetrouw hun taak hebben opgenomen om zo goed mogelijk hun klanten verder te helpen, ziek zouden worden. We bevinden ons tenslotte in een bijzonder kwetsbare positie om het virus op te lopen. Blootgesteld aan al die eerste lijn contacten.
Greet Van Moer
Bakkerij Heremans – Huis Schepers - Tremelo
